မဂၤလာတရား ၃၈-ပါး

မဂၤလာတရား (၃၈) ပါးကို ဗုဒၶျမတ္စြာအား မထင္မရွား နတ္သားတစ္ပါး၏ ေတာင္းပန္ ေလွ်ာက္ထားမႈ ေၾကာင့္ သ၀တၳိျပည္ ၊ ေဇတ၀န္ ေက်ာင္းေတာ္တြင္ လူ ၊ နတ္ ၊ ျဗဟၼာတို႔၏ အက်ိဳးငွာ ေဟာၾကားေတာ္ မူခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ကမၻာသူ ကမၻာသား သတၱ၀ါအားလံုးတို႔အားခ်မ္းသာကိုေပးတတ္ေသာ တရား ၃၈-ပါး။

(၁) အေသ၀နာစ ဗာလာနံ- သူမိုက္ကို မဆည္းကပ္ရျခင္း၊

(၂) ပ႑ိတာနဥၥ ေသ၀နာ- ဥာဏ္ပညာရွိသူတို႔ကို ေပါင္းသင္းရျခင္း၊

(၃) ပူဇာစ ပူဇေနယ်ာနံ- ပူေဇာ္ထိုက္သူတို႔ကိုပူေဇာ္ရျခင္း၊

(၄) ပဋိ႐ူပ ေဒသာ၀ါသ- သင့္ေလ်ာ္ေကာင္း ျမတ္ရာ၌ ေနရျခင္း၊

(၅) ပုေဗၺစ ကတ ပုညတာ- မဆြက ေကာင္းမႈကုသိုလ္ကို ျပဳခဲ့ဘူးျခင္း၊

(၆) အတၱသမၼာ ပဏီဓိ- ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ျဖာကို ေကာင္းစြာျပဳျပင္ထားျခင္း၊

(၇) ဗာဟုသစၥ- အၾကားအျမင္ပညာမ်ားသူ ျဖစ္ျခင္း၊

(၈) သိပၸမဂၤလာ- အျပစ္ကင္းသည့္စက္မႈလက္မႈအတတ္မ်ိဳးစံု တတ္ထားရျခင္း၊

(၉) ၀ိနယ သုသိက္ၡိတ- ယဥ္ေက်းမႈဆိုင္ရာ ကိုယ္က်င့္၀ိနည္းကိုေကာင္းစြာသင္ယူျခင္း၊

(၁၀) သု ဘာသိတ၀ါစာ- အဂၤါေလးပါးရွိေသာ စကားကိုေျပာဆိုတတ္ရျခင္း၊

(၁၁) မာတာပိတု ဥပ႒ာနံ- မိဘ၂-ပါးအား စင္စစ္ လုပ္ေကၽြး ေမြးျမဴရျခင္း၊

(၁၂) ပုတၱဒါရႆ သဂၤဟ- သားမယားတို႔အား စြမ္းႏိုင္သေလာက္ ေကၽြးေမြးေထာက္ပံ့ရျခင္း၊

(၁၃) အနာကုလ ကမၼႏၲ- ခ်ိဳ႔ယြင္းမႈမရွိ မိမိတတ္သိိလိမၼာျပီးေသာ အလုပ္ကို ကာလ ေဒသအလိုက္ထိုက္သလို လုပ္ရျခင္း၊

(၁၄) ဒါန မဂၤလာ- ေပးကမ္းစြန္႔ၾကဲ လႉဒါန္းရျခင္း၊

(၁၅) ဓမၼစရိယ- ကုသလကမၼပထ တရားဆယ္ပါးကို ျပဳလုပ္ရျခင္း၊

(၁၆) ၪတကာနဥၥသဂၤဟ- ေဆြမ်ိဳးတို႔ကိုတတ္ႏိုင္သေလာက္ ခ်ီးေျမႇာက္ ေထာက္ပံ့ရျခင္း၊

(၁၇) အန၀ဇၨကမၼ- ေနာင္သံသရာေရး၌ အျပစ္ေဘးမက် ပကတိသုခကို ရႏိုင္သည့္ ငါးပါး, ရွစ္ပါး စေသာ သီလမ်ား ႏွင့္ အမ်ားေကာင္းက်ိဳး ေစတနာ့၀န္ထမ္း အလုပ္မ်ားကို လုပ္ရျခင္း၊

(၁၈) အာရတီ- မေကာင္းမႈကို စိတ္ျဖင့္ေ၀းစြာေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊

(၁၉) ၀ိရတီ- မေကာင္းမႈမွ ကိုယ္ႏႈတ္ ႏွစ္ပါးျဖင့္ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊

(၂၀) မဇၨပါန သံယမ- ေသရည္အရက္ ေသာက္စားမႈမွ ေရွာင္ၾကဥ္ရျခင္း၊

(၂၁) အပၸမာဒ ဓမၼ- ေကာင္းမႈတို႔၌ မေမ့မေလ်ာ့ျခင္း၊

(၂၂) ဂါရ၀- ႐ိုေသထိုက္သူကို ႐ိုေသျခင္း၊

(၂၃) နိ၀ါတ- မာနမထားႏွိမ့္ခ်႐ိုေသေသာ စိတ္မ်ားရွိျခင္း၊

(၂၄) သႏၲဳ႒ိ- ရသမွ်ႏွင့္ ေရာင့္ရဲတင္းတိမ္ျခင္း၊

(၂၅) ကတၫုတာ- ျပဳဘူးေသာ ေက်းဇူးကို ျပန္၍သိျခင္း၊

(၂၆) ကာေလန ဓမၼႆ၀န- သင့္ေလ်ာ္ရာ အခါ၌ သူေတာ္ေကာင္းတရားကို နာၾကားရျခင္း၊

(၂၇) ခႏ္ၲီမဂၤလာ- ေနရာတိုင္း၌သည္းခံရျခင္း၊

(၂၈) ေသာ၀စႆတာ – ဆိုဆံုးမလြယ္ကူသူျဖစ္ရျခင္း၊

(၂၉) သမဏဒႆန – အရိယာသံဃာေတာ္မ်ားကို ဖူးေတြ႕ရျခင္း၊

(၃၀) ကာေလန ဓမၼသာကစၦ- ေလ်ာက္ပတ္ေသာအခါ၌တရားစကား ေဆြးေႏြးေမးျမန္းရျခင္း၊

(၃၁) တပ မဂၤလာ- မေကာင္းၾကံ မေကာင္းဩပ, မေကာင္းဆိုမျဖစ္ႏိုင္ေစရန္ သတိႏွင့္ ၀ီရိယ တရား အစဥ္ထားျခင္း၊

(၃၂) ျဗဟၼစရိယ- ျမတ္ေသာ အက်င့္ရွိျခင္း၊

(၃၃) အရိယာ သစၥာန ဒႆန- သစၥာေလးပါးကို မဂ္တရားျဖင့္သိျမင္ရျခင္း၊

(၃၄) နိဗၺာနသစ္ၦိကိရိယ- အရဟတ္ၱဖိုလ္ကို မ်က္ေမွာက္ျပဳရျခင္း၊

(၃၅) ဖု႒ႆ ေလာက ဓေမၼဟိ စိတၱံယႆ န ကမၸတိ- ေလာကဓံတရား ရွစ္ပါးတို႔ႏွင့္ ေတြ႕ရေသာ္လည္း စိတ္တုန္လႈပ္မႈမရွိျခင္း၊

(၃၆) အေသာက- စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကမႈ မရွိျခင္း၊

(၃၇) ၀ိရဇ- ရာဂစေသာ ကိေလသာျမဴမရွိျခင္း၊

(၃၈) ေခမ မဂၤလာ- ေၾကာက္ထိတ္လန္႕မႈ ေဘးမရွိျခင္း။

(http://smallbadboy.co.cc/?cat=27 မွ ကူးယူပါသည္။)